میمند شهربابک روستایی صخره‌ای و دستکند با چند هزار سال قدمت در استان کرمان می باشد. روستای میمند در فاصله ۳۸ کیلومتری شهر بابک قرار گرفته است. این بنای دستکند باستانی، بی‌گمان از نخستین سکونتگاه‌ های بشری در ایران به‌ شمار می‌رود، دورانی که هنوز ایرانیان مهرپرست بودند و کوه‌ ها را مقدس می‌شمردند. مهمترین شاخصه این روستا در مقایسه با مواردی چون دهکده کاپادوکیه ترکیه، مسکونی بودن واحدهای صخره ‌ای میمند است که این خصوصیت در سایت‌ های مشابه میمند کمتر به چشم می‌خورد؛ به عبارت دیگر زندگی هنوز معنای خود را در میمند از دست نداده است.

واژه میمند به تعابیر مردمانش و آنچه که تاریخ نگاران در پیرامون آن نقل می کنند، معانی متفاوتی دارد. عده ای معتقدند لغت میمند، از دو واژه می و مند می باشد که می به معنای شراب و مند به معنای مست و مستی است و چون این روستا قبل از اسلام حفر شده، مردان این نواحی، می نوشیده اند و مست می شدند و حفره های روستا را در اثر مستی می کنده اند که بر همین اساس آن را میمند نامیده اند. عده ای دیگر عقیده دارند واژه میمند ماخذ از میمنت و مبارکی بوده است و برخی نیز بر آن باور هستند که مردم این ناحیه از میمند در استان فارس مهاجرت کرده و دلیل نام نهادن این روستا به این علت بوده است.

مجموعه اي از آثار بسيار قديمي همچون خانه هاي صخره اي پراكنده معبد، قلعه و برجهاي مختلف  وجود دارد كه ميمند را از يك روستا به يك مجموعه با تمدن خاص تبديل مي كند. آنچه مورد اهمیت است و بی شک بر نحوه شناخت میمند اثر گذارده این است که مسکن از روی هم گذاردن سنگ و آجر و غیره پدید نیامده، یعنی در فضای باز ساخته نشده، بلکه با از میان برداشتن انبوهی از خاک شکل گرفته و انسان نیاز به خشت و آجر و ملات نداشته ‌است و از آنجایی که می ‌بایست توده‌ هایی را برمی ‌داشته تا پناهگاه مهیا شود، به همین دلیل برای اتاق، تاقچه در اندازه‌های گوناگون برای جای رخت خواب، ظروف، صندوق، چراغ و … کنده شده‌ است. روستای ۳ هزارساله میمند شهربابک تنها روستای تاریخی در جهان است که هنوز روابط سنتی زندگی در آن جریان دارد و می‌توان تعامل انسان و طبیعت در هزاره دوم میلادی را به خوبی در آن دید. این روستا هفتمین منظر فرهنگی_ طبیعی و تاریخی جهان بود که جایزه مرکوری را دریافت کرد.