مولانا از بزرگان صوفیه و مردی عارف بود و نسبت خرقه او به احمد غزالی می‌ پیوست. مولوی در عرفان و سلوک سابقه‌ای دیرین داشت و چون اهل بحث و جدال نبود و دانش و معرفت حقیقی را در سلوک باطنی می‌دانست نه در مباحثات و مناقشات کلامی و لفظی؛ پرچم‌داران کلام و جدال با او مخالفت کردند.