اقلیم ایران
ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻓﻼﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﯽ 25 تا 40 درجه ﺩﺭ ﻧﻴﻢ ﮐﺮﻩ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. مناطق کویری و نیمه کویری بیش از نیمی از مساحت کشور را اشغال نموده است. حدود یک سوم ایران نیز کوهستانی است و بخش کوچکی از ایران (شامل جلگه جنوب دریای خزر و جلگه خوزستان) ازجلگه های حاصلخیز تشکیل شده است. ایران دارای تنوع اقلیمی بالایی می باشد. از شمال تا جنوب کشور، به تدریج با مناطق آب و هوایی متفاوتی مواجه می شویم. ایران از نظر بارندگی جزو مناطق آب و هوایی خشک و نیمه خشک به شمار می رود. میزان بارش سالانه در نقاط مختلف کشور و در فصول مختلف سال متغیر است
اقلیم چهارگانه ایران
– آب و هوای معتدل و مرطوب
سواحل جنوبی دریای خزر با آب و هوای معتدل و بارش های فراوان، در این اقلیم آب و هوایی قرار می گیرد. مشخصه های بارز این اقلیم عبارتند از
بارش در تمام فصول سال
رطوبت بالا
پوشش گیاهی زیاد و رویش جنگل ها
– آب و هوای گرم و خشک
بخش قابل توجهی از مساحت ایران دارای آب و هوای گرم و خشک می باشد. مشخصه های بارز این اقلیم عبارتند از
بادهای خشک بسیار آزاردهنده
آسمانکویر در بیشتر ایام سال صاف و بدون ابر می باشد
بارش کم
فقدان پوشش گیاهی
اختلاف دمای زیاد شب و روز
زمستان های سرد و سخت و تابستان های گرم و خشک
– آب و هوای سرد و کوهستانی
سلسله جبال البرز و زاگرس و همچنین کوهستان های غربی کشور در این دسته بندی آب و هوایی قرار دارند. مشخصه های آب و هوای سرد و کوهستانی به شرح زیر می باشد:
سرمای شدید در زمستان
دمای هوای معتدل در تابستان
بارش برف فراوان
خشکی بیش از حد هوا
– آب و هوای گرم و مرطوب
این منطقه اقلیمی، در امتداد یک نوار ساحلی باریک و نسبتاً طولانی است که بیش از دو هزار کیلومتر طول آن می باشد و از اروند رود در جنوب غربی استان خوزستان شروع شده و به خلیج گواتر در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان ختم می شود. از مشخصه های بارز این اقلیم می توان به موارد زیر اشاذه کرد:
گرمای طاقت فرسا
رطوبت بالای هوا
بارش کم
دمای معتدل در زمستان
اختلاف دمای زیاد شب و روز
