تشکوه، کوه همیشه سوزان

تشکوه کجاست؟

تشکوه در فاصله 6 کیلومتری روستای ماماتین در در مسیر جاده رامهرمز- ابوالفارس قرار دارد. در جاده رامهرمز به سمت رود زرد و در مسیر خیجه و ماماتین بعد از روستای گنبد لران، تشکوه شعله ور است. مردم محلی این کوه شعله ور را “تشکوه” به معنای کوه آتش نامیده اند. این کوه که از گذشته های دور تا به امروز بصورت شبانه روزی در حال سوختن است، در فهرست جاذبه های طبیعی- ملی ایران به ثبت رسیده است.

چرا این کوه شعله ور است؟

کارشناسان زمین شناسی دلیل شعله ور شدن تشکوه را گوگرد موجود در زمین و متصاعد شدن گاز طبیعی از عمق زمین به سطح آن می دانند.

گازهای هیدرکربوری از لایه های مختلف زمین عبور کرده و از هرگونه درز و شکافی در سطح زمین به بیرون شعله ور میشوند و هیچگونه اتفاق ماورایی و غیر معمولی در این پدیده دخیل نیست.

در شب هنگام نور سوختن این گاز بیشتر دیده می شود.

دیدنی های تشکوه

روشنی آتش تشکوه در شب و نمای خیره کننده آن، بازدیدکنندگان بسیاری را به این منطقه می کشاند. یکی از دلایلی که باعث تجمع گردشگران به این ناحبه شده است، یک شوخی جالب با تشکوه است.

اگر در هر گوشه این کوه افروخته گودالی حفر کنید، بلافاصله گارهای تجمع یافته در زیر پوسته شروع به خارج شدن کرده و در ترکیب با اکسیژن موجود در هوا به سرعت به شکل شعله های آتش زبانه می کشد.

نکته جالب تر در مورد تشکوه آن است که به هیچ طریق دیگری جز حفر گودال قادر به روشن کردن آتش در این منطقه نخواهید بود.

علت این امر آن است که غلظت اکسیژن در کنار حجم زیاد گازهای متصاعد شده از دل کوه به قدری پایین است که توان برافروختن هیچگونه آتش دیگری را ندارد.

بازدید از تشکوه

بهترین زمان بازدید از تشکوه در مواقع تاریکی هواست که زبانه های آتش خود را بیشتر نشان می دهند. مسیر دسترسی به تشکوه به دلیل فقدان تابلوهای راهنما دشوار است لذا باید از راهنماهای محلی برای مسیریابی کمک گرفت.

در اطراف این کوه متاسفانه هیچگونه امکانات رفاهی وجود ندارد و باید از شهرهای نزدیک تامین نیاز شود.

کوه سوخته

در نزدیکی شهرک صنعتی امیدیه و منطقه آغاجاری نیز، پدیده ای مشابه تشکوه وجود دارد که مردم آن را کوه سوخته می نامند.

از لای خاک و سنگهای کوه سوخته، زبانه های آتش بیرون می زند و دود سیاهی را به آسمان می فرستد. این دود باعث می شود تا فضای اطراف چشمه های آتش این کوه نیز به رنگ سیاه دیده شود.

این رنگ سیاه، کوه سوخته از رشته کوه اطراف آن متمایز می سازد. ابعاد کوه سوخته از تشکوه کوچکتر است.

در اثر لغزش یا رانش زمین در قله کوه، شکاف عمیقی به وجود آمده است که مخرج اصلی گاز بوده و آتش از آن شعله ور می باشد.