جزیره مینو

جزیره مینو از نخلستان و نیزارهای انبوه پوشیده شده‌ است که طبیعتی بسیار زیبا را به وجود می‌آورد و از سوی دیگر حیات وحش غنی همانند پرندگان مهاجر در این جزیره اقامت می‌کنند. مینو شهر از شمال به شهرهای آبادان و خرمشهر محدود می شود که رود اروند کوچک آن را از پیکر اصلی کشور جدا کرده است، و از شرق و جنوب نیز به کشور عراق محدود و در واقع مینو شهر جزیره ای محصور بین دو رودخانه اروندرود و اروند صغیر است. این شهر به دلیل قرارگرفتن در وسط  رودخانه اروند رود حالت جزیره ای پیدا کرده است وبه دلیل خاک حاصل خیری که دارد سبب شده که مردم به کشاورزی و دامداری مشغول شوند . جزیره مینو به وسیله‌ رودخانه‌ اروند و اروند کوچک از خشکی جدا می‌شود و تنها راه دسترسی به آن پلی در ضلع جنوبی جزیره روی رودخانه جرف است. بزرگترین قطر جزیره ۶/۲ کیلومتر و مساحت آن ۱۷/۸ کیلومترمربع است. مینو شهر، شهر کوچکی است که در جزیره مینو قرار دارد و بزرگترین آبادی این جزیره‌ به حساب می‌آید. در این جزیره پنج نهر جریان دارد که دو تای آن‌ها ‌از رودخانه جرف و سه تای دیگر از اروندرود منشعب می‌شوند و مینو تنها مکانی است که سیستم آبیاری آن بر اساس جزر و مد انجام می شود.

این جزیره دارای ۱۰ متر ارتفاع از سطح دریاست و در فاصله ۱۰ کیلومتری خرمشهر است. نام قديم اين جزيره “صلبوخ” که در زبان عربي ريگ معنا مي داده و نام فعلي آن “مينوشهر” است.اين جزيره از شرق هم مرز با ايران و از غرب هم مرز با عراق است.اكثريت ساكنين اين جزيره را افراد بومي تشكيل مي دهند. بسياري از ساکنان مينو را اعراب تشکيل مي دهند و به همين سبب، زبان رايج مردمان شهر عربي است. طبيعت بكر و نخلهاي بي شمار اين جزيره اكوسيستم مناسبي براي زيست پرندگان مهاجر وهمچنين نيزارهاي انبوه و رازآلود آن پناهگاه حيوانات وحشي از جمله گراز مي باشد. این جزیره به دلیل دوری از مرکز، ساختار سنتی و بومی خود را حفظ کرده و از جمله مناطق بکر ایران با اقامتگاه های سنتی و تفریحات آبی به شمار می آید. شایان ذکر است که جزیره مینو در عملیات کربلای ۴ یکی از محورهای عملیات بوده‌ است و آثار جنگ همچنان بر نخل های بی سر آن نمایان است.