عکاسی سیاه و سفید

عکاسی سیاه و سفید از جمله شاخه‌های عکاسی محسوب می‌شود که قدمتی به اندازه تاریخ دارد.

با ظهور دوربین های تصویربرداری رنگی به نظر می رسید که این سبک و سیاق منسوخ شود اما علاقه اصلی عکاسان به عکس های سیاه و سفید از آن بابت بود که با حذف شدن رنگ ها، دیگر موارد مانند بافت، نور، شکل، سایه ها و به طور کلی هر آنچه سوژه می خواهد به ما یادآوری کند باقی می ماند.

در عکاسی سیاه و سفید عنصری به نام رنگ وجود ندارد و به همین جهت می توان از آن برای خلق فضاهای رازآلود و رمانتیکی که از عهده عکاسی رنگی خارج است، استفاده کرد.

این نوع عکاسی با بهره‌گیری از سایه‌های قوی و طیف‌های خشن، سوژه را برجسته می‌کند و سبب تسهیل انتقال حس و مفهوم عکس می شود.

گاهی عکاس مایل است از سایه‌ های قوی و طیف‌ های خشن یک سوژه را برجسته کند که در این صورت بهترین گزینه استفاده از شیوه عکاسی سیاه و سفید است.

مهمترین نکته در تمرین عکاسی سیاه و سفید، آموختن مشاهده جهان به صورت تک رنگ است.

هنگامی که سوژه‌ی خود را ارزیابی می‌کنید، سعی کنید تصوری از اینکه آن در حالت سیاه و سفید چگونه به نظر میرسد داشته باشید.

اصولاً دو روش مختلف برای دستیابی به یک دید خوب برای ثبت عکس‌های سیاه و سفید وجود دارد.

اول اینکه از همان ابتدا بدانید که قرار است یک عکس سیاه و سفید بگیرید.

یعنی چشم‌هایتان، به دنبال المان‌ها و اجزایی از تصویر باشد که در یک عکس سیاه و سفید تأثیرگذار هستند و سعی کنید بیشترین استفاده را از آن‌ها بکنید.

دوم اینکه سعی کنید بعد از گرفتن یک عکس، تشخیص دهید که آیا این عکس می‌تواند تبدیل به یک عکس سیاه و سفید خوب و پرقدرت بشود یا خیر.

می ‌دانیم که وقتی در دوربین‌ های عکاسی دیجیتال، فرمت عکس ‌برداری را روی فایل RAW  و JPEG  قرار می‌دهیم، تنها نسخه JPEG سیاه و سفید می‌شود و ما همچنان به فایل خام یا RAW، به عنوان منبع ویرایشی اصلی دسترسی داریم.

برخی از عکاسان تازه‌ کار، با انتخاب یکی از این حالت‌ های عکس ‌برداری، سعی می‌کنند عکس‌ها را به صورت سیاه و سفید ببینند.

آن‌ها به این ترتیب، نسخه سیاه و سفید شده ‌ای از صحنه را بررسی می‌ کنند و اگر آن عکس را شایسته یک تصویر سیاه و سفید دیدند، احتمالا دوباره با کادر‌ها و نورهای مختلف از آن عکس می‌گیرند و پس از آن نسخه مورد نظر را انتخاب و ویرایش می کنند.

باید این مهارت را پیدا کنید که نگاهتان را از میان رنگ ‌ها عبور دهید و صرفا تنالیته‌ های خاکستری یا همان شدت نور هر رنگ را ببینید.

طبیعتا این کار، چندان ساده نیست اما سریع‌ ترین روش برای دستیابی به این مهارت این است که سعی کنید اجزای تصویر که در حالت تک رنگ یا سیاه و سفید بهتر خود را نشان می‌دهند تشخیص دهید.

به بیان ساده‌تر، لازم نیست همه رنگ‌ های صحنه را حذف کنید، بلکه باید سعی کنید اجزایی که بیشترین تاثیر در عکس سیاه و سفید دارند را بی ‌رنگ ببینید.