فرهنگسرای نیاوران تهران
فرهنگسرای نیاوران در سال 1356، با مساحت 25000 مترمربع ساخته و افتتاح شد. کامران دیبا معمار و طراح فضای فرهنگسرا بوده که هم‌زمان موزه هنرهای معاصر و پارک شفق را نیز طراحی و اجرا کرده است. فرهنگسرای نیاوران یکی از بناهای معماری معاصر که در عین حال بر ارزش‌های معماری ایرانی نیز تکیه دارد ضمن هماهنگی معماری با شهرسازی و وجه اجتماعی شهر یکی از جاذبه‌های تهران گردی در پایتخت کشور به شمار می‌رود. در معرفی این اثر به عنوان نمونه شاخص معماری مدرن ایران تاکید شده است. فرهنگسرای نیاوران یکی از بناهایی با وجه مردمی است که معمار آن بر این ویژگی تاکید ویژه ای دارد. معماری این فرهنگسرا با محیط پیرامونی آن ضمن ارزش های معماری ایرانی و مدرن به وجه اجتماعی نیز تاکید دارد که از ویژگی های بارز این بنا در خیابان های پر دار و درخت نیاوران است.
معماری منحصر به فرد این مجموعه الهام گرفته از معماری سنتی ایران است که مفهومی فلسفی با خود به همراه دارد و با استفاده از طاقهای مرسوم روستایی و نورگیرهایی برگرفته از بادگیرهای کویری طراحی شده است. حجم کلی بنا با با ارتفاعی حدود 2 طبقه دیده می شود و تمامی اجزاء محموعه دارای ارتفاع تقریبا یکسانی هستند. ضخامت حجم ساختمان در همه جا یکسان نیست، به این دلیل حجم را نیمه منظم و گوناگون می یابیم. در حقیقت ساختمان فرهنگسرا از کنار هم نشستن احجام کامل و منفرد به وجود آمده است، این احجام در یکدیگر حل نشده‌اند تا کل واحدی را بسازند، بلکه در کنار هم نشسته‌اند، در بعضی مواقع گویی احجام با هم برخورد کرده اند و مجموعه ای را فراهم ساخته اند. تفاوت طراحی نما در آن ها نیز به گونه گونی و استقلال آنها از یکدیگر کمک می کند. این گونه گونی و تنوع، فرهنگسرا را نه به شکل یک بنا، که به صورت مجموعه ای از بناها و حیاط آن را به صورت مرکز محله ای کوچک جلوه می‌دهد.
گرچه ساختمان فرهنگسرای نیاوران به صورت قسمتهای مجزا طراحی شده و بعد در کنار هم قرار گرفته اما با بداعت های خاص طراح توانستند، ارتباطی صحیح و جستجوگر میان دو ساختمان بوجود آورند. از جمله بخش های مختلف این بنا میتوان به نگارخانه، آمفی تئاتر، رستوران، بخش اداری، حیاط مرکزی و کتابخانه اشاره کرد.
