مجتمع فرهنگی سینمایی دزفول
طراحي فرهنگسرای دزفول توسط مهندس فرهاد احمدي انجام گرفت و در سال 67 عمليات پروژه فوق آغاز شد و سپس به صورت طرح ملي شناخته و بودجه آن با پيگيري و حمايت جدّي معاونت سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي احداث گرديد. این بنا با توجه به تمامی فاکتورهای زمینه گرایانه و استفاده از مواد و مصالح بومی، همچنین رعایت نکات و تناسبات معماری سنتی ایران به عنوان پروژه منتخب جشنواره روروز در کشور نروژ برگزیده شد. از ویژگی های بارز این بنا می توان به طراحی و استفاده از مصالح بومی و سنتی در عین بهره مندی از تکنولوژی و فناوری نوین با امکان درک جهانی اشاره کرد. طرح بنا منعکس‌کننده مفاهیم بنیادین دزفول در ایجاد فضا و استفاده از هندسه مالوف در ترکیب با مصالح بومی است. وجود امکانات رفاهی و تفریحی و رستوران، چایخانه سنتی و غرفه عرضه صنایع دستی از جمله قسمت های مورد توجه این مرکز است. اين مجتمع به دليل برخورداري از هویت خاص معماري و رنگ و بوي معماري ايراني- اسلامي و استفاده از آجرنما ها و كاشي هاي لعابي در تمام ساختمان و همچنين كاربرد بادگيرهاي مدرن و استفاده از سقف هاي گنبدي جديد از سازه هاي زيبا و ارزشمند در سطح کشور است. این مجتمع دارای سالن های مجزای نمایش و غرفه هایی جداگانه و نیز دارای سالن نمایش فیلم و کارگاه فیلم سازی، سفال سازی و … است.
ساختار مسیر و سلسله مراتب بنا بر اساس طرحی حلزون شکل و چرخان است که با حرکت آب از سطح حیاط بر روی زمین شروع می شود و با چرخشی از درون یک مخروط معکوس شفاف، روی شیب‌رویی مدور به حیاطی هشت ضلعی در عمق زمین می‌رسد. پلان بنا از یک پردازش شمسه در سه بعد به دست آمده است و بادگیرهای چهارگانه پران در اطراف این حیاط بهشتی، نگاه به آسمان را تشدید می‌کرد. در این طرح پشت بام‌های ساختمان، جزیی از محوطه و تداوم درون ساختمان به بیرون تلقی شده و بدنه ساختمان به صورت لایه دار به تدریج عرصه های درونی باز و بسته را تعریف می‌کند. نمای آجری خارجی در بخش‌هایی از داخل به صورت نمای ساروج سفید درآمده و در نقاطی با معقلی هایی از کاشی فیروزه ای و لاجوردی در نقش گره، ترکیب شده و با ایجاد سوراخ های لانه کبوتری در لبه های پشت بام ها به نوعی با معماری منطقه ترکیب شده است.
