مشاهیر ایران – قسمت اول
اسامی 33 نفر از مشاهیر و نام آوران ایرانی تاکنون به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسیدهاست. در این قسمت به معرفی 5 تن از این مشاهیر پر افتخار پرداخته شده است
– ابن سینا
ابوعلی حسین بن عبد الله بن سینا، مشهور به ابوعلی سینا، ابن سینا، پورسینا و شیخ الرئیس در سال ۳۵۹ هجری شمسی در روستایی در حوالی بخارا چشم بر جهان گشود. ابن سینا از مشهورترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان ودانشمندان ایرانزمین است. وی ۴۵۰ کتاب در زمینههای گوناگون نوشتهاست که شمار زیادی از آنها در مورد پزشکی و فلسفه است. معروفترین آثار وی شفا و قانون در طب میباشد. آرامگاه بوعلیسینا در میدان بوعلی سینا در مرکز شهر همدان واقع شدهاست. در ایران زاد روز ابوعلی سینا (یکم شهریورماه)، روز پزشک نامگذاری شده است
– سعدی شیرازی
مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی شاعر و نویسنده بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او “سعدی” است که از نام اتابک مظفرالدین سعد پسر ابوبکر پسر سعد پسر زنگی گرفته شده است. وی احتمالاً بین سالهای ۶۰۰ تا ۶۱۵ هجری قمری زاده شده است. در جوانی به مدرسه نظامیه بغداد رفت و به تحصیل ادب و تفسیر و فقه و کلام و حکمت پرداخت. سپس به شام و مراکش و حبشه و حجاز سفر کرد و پس از بازگشت به شیراز، به تألیف شاهکارهای خود پرداخت. وی در سال ۶۵۵ سعدینامه یا بوستان را به نظم درآورد و در سال بعد گلستان را تألیف کرد. علاوه بر اینها قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیع بند، رباعیات و مقالات و قصاید عربی نیز دارد که همه را در کلیات وی جمع کردهاند. وی بین سالهای ۶۹۰ تا ۶۹۴ هجری در شیراز درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد
– ابوحامد محمد غزالی
ابوحامد محمد غزالی ملقب به حجتالاسلام زین الدین الطوسی و امام محمد غزالی (۴۵۰ — ۵۰۵ ه.ق) همهچیزدان، فیلسوف، متکلم و فقیه ایرانی و یکی از بزرگترین مردان تصوف سده پنجم هجری است
– خواجه عبدالله انصاری
ابواسماعیل عبدالله بن ابیمنصور محمد ( 385 الی 467 هجری شمسی ) معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف صوفی مسلک ایرانی بود که به عنوان یکی از نوابغ ادبی و چهرههای شاخص در قرن 5 هجری قمری ( ۱۱ میلادی ) شناخته میشود. عمده شهرت وی بخاطر فن سخنوری، اشعار و متون نغز و بی مانندش، بخصوص در مدح و ثنای خداوند به زبانهای عربی و فارسی بوده است
– حافظ شیرازی
شمس الدین محمد حافظ ملقب به خواجه حافظ شیرازی و مشهور به لسان الغیب از مشهورترین شعرای تاریخ ایران است. شیخ حافظ شیرازی در حدود سال 727 هجری قمری برابر با سال 1326 میلادی در شیراز متولد شد. گفته شده حافظ در سنین کودکی و با گوش کردن به صوت قرآن پدرش توانست کل قرآن را حفظ کند و علت تخلص “حافظ” نیز به این دلیل می باشد. همچنین دردوران نوجوانی اشعار شاعران بزرگی همچون سعدی، عطار، مولانا و نظامی را از بر بود. دیوان حافظ شامل 500 غزل، 42 رباعی و چندین قصیده می باشد که در طول 50 سال سروده است