مشاهیر ایران – قسمت دوم
اسامی 33 نفر از مشاهیر و نام آوران ایرانی تاکنون به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسیده است. در قسمت اول به معرفی 5 تن از مشاهیر پرداخته شد. در این قسمت به معرفی 5 تن دیگر از این مشاهیر پر افتخار پرداخته خواهد شد
– ابوالقاسم فردوسی
حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری برابر با ۳۱۹ خورشیدی در روستای پاژ در شهرستان توس در خراسان متولد شد. فردوسی از همان ابتدای کار که به کسب علم و دانش پرداخت، به خواندن داستان هم علاقمند شد و مخصوصاً به تاریخ و اطلاعات مربوط به گذشته ایران عشق می‌ورزید. همین علاقه به داستان های کهن بود که او را به فکر به نظم درآوردن شاهنامه انداخت. وی مدتها در جستجوی این کتاب بوده است و پس از یافتن دستمایه اصلی داستان‌های شاهنامه، نزدیک به ۳۰ سال از بهترین ایام زندگی خود را وقف این کار کرد. شاهنامه پر آوازه ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگ ترین نوشته‌های ادبیات کهن فارسی است
– صائب تبریزی
مشرف میرزا محمد علی صائب تبریزی بزرگ‌ترین غزل‌سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه است. او در دربار صفوی به عنوان ملک الشعرایی رسید و به او شاه شاعر سبک هندی می‌گویند. وی در سال 1000 هجری (1592 میلادی) در شهر تبریز دیده به جهان گشود و در سال 1086 هجری (1676 میلادی) در اصفهان درگذشت
– عمر خیام نیشابوری
عمر خیام نیشابوری (زاده ۴۲۷ هجری در نیشابور – درگذشته ۵۱۰ هجری درنیشابور)، همه‌چیزدان، فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و رباعی سرای ایرانی در دوره سلجوقی است. گرچه پایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی اوست و لقبش حجةالحق بوده‌است، ولی آوازه وی بیشتر با انگیزه نگارش رباعیاتش است که شهرت جهانی دارد. افزون بر آن‌که رباعیات خیام را به بیشتر زبان‌های زنده برگردان نموده‌اند، ادوارد فیتزجرالد رباعیات او را به زبان انگلیسی برگردانده است که مایه شهرت بیشتر وی در غرب شده است
– جامی
نورالدّین عبد الرّحمن بن احمد بن محمد (۲۴ آبان ۷۹۳ – ۲۷ آبان ۸۷۱)، معروف به جامی و ملقب به خاتم الشعرا همه چیزدان، شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفی نام‌دار فارسی‌زبان سده ۹ قمری است. از جامی بیش از چهل اثر و تألیف سودمند و گرانبها به جای مانده است. معروفترین آثار او عبارت از هفت مثنوی به نام هفت اورنگ است
– نیما یوشیج
علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج – زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۶ – درگذشته ۱۳ دی ۱۳۳۸ – شاعر معاصر ایرانی و بنیان‌گذار شعر نوین و ملقب به پدر شعر نو فارسی است. نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه، که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود
