موج سواری
موج سواری، یک ورزش آبی هیجان انگیز است که شرایط خاصی را طلب می کند. برخی شهرها به دلیل الگوهای وزش باد مناسب، زمان شکلگیری امواج و وضعیت کف دریا، برای موج سواری بهتر هستند. موج سوای ورزش آبهای سطحی است که در آن ورزشکار، سوار بر موج به جلو و به سمت عمق امواج حرکت میکند و معمولا توسط امواج به سمت ساحل حمل میشود. خاستگاه موج سواری بخش مرکزی فرهنگ اهالي جزایر پلینزی باستان بود. موجسواری نخستین بار توسط سیاحان بریتانیایی در شهر “تاهیتی” و در سال 1767 مشاهده شد. تاریخ مدرن رقابت های موج سواری با انجمن بین المللی موجسواری (ISA) آغاز میشود. ریشه این ورزش به قرن ها پیش بازمیگردد، اما اولین مسابقات موج سواری قهرمانی جهان در ساحل مانلی استرالیا آغاز شد. با شروع رقابت های حرفه ای موج سواری در سال 1975، مارگو اوبرگ اولین قهرمان زن این رشته ورزشی شد. انجمن موج سواری ایران نیز از اردیبهشت ماه سال 95 به طور رسمی فعاليتش را آغاز کرد.
امواج مناسب برای موج سواری در وهله اول در اقیانوس ها یافت می شود اما می توان در دریاچه ها و یا رودخانه ها در قالب حفره های کشنده و یا یک موج ایستاده نیز موج سواری کرد. علاوه بر این موج سواران می توانند از امواج مصنوعی ناشی از حرکت قایق ها و یا استخر های موج مصنوعی نیز استفاده کنند. موج سواران معمولا از تخته ای بزرگ یا کوچک که پاها بر روی آن مستقر می شود استفاده می کنند اما نوعی موج سواری بدون تخته نیز به نام Body Surfing وجود دارد که موج سوار بدون هیچ وسیله ای و با استقرار پای خود روی امواج در حال حرکت و یا خوابیدن روی سینه بر موج، روی آب به حرکت در می آید.
موج سواری پارویی یکی از ورزش های آبی می باشد که خاستگاه آن هاوایی است. در این ورزش بر خلاف کمک گرفتن موج سوار از نیروی باد برای حرکت، موج سوار روی تخته موج ایستاده و به وسیله یک پارو به حرکت در می آید. این ورزش از قرن شانزدهم شروع شد. شیوه موج سواری با پارو تا آن جا ادامه یافت که غریق نجات ها برای داشتن محدوده دید وسیع تر، روی تخته موج ها ایستاده و در صورت مشاهده خطر خود را به غریق می رساندند.
موج سواری بادبانی نیز یکی از ورزش های آبی است که بین دو ورزش موج سواری و قایقرانی قرار دارد و شامل یک تخته موج 2.5 تا 3 متری است که معمولا باعث جا به جایی 60 تا 250 لیتر آب شده و به کمک نیروی بادی که به سطح بادبان می وزد حرکت می کند.
