موزه ملی ایران
موزه ملی ایران اولین موزه حرفه ای ایران است که در سال 1316 خورشیدی به عنوان اولین ساختمان رسمی موزه در کشور ایران آغاز به کار کرد. موزه ملی ایران علاوه بر آنکه به عنوان اولین موزه رسمی کشور شناخته می شود در لیست بزرگ ترین، مهم ترین و قدیمی ترین موزه های ایران قرار دارد. این بنا را آندره گدار، معمار فرانسوی، با الهام از طاق کسرا طراحی کرد و دو معمار ایرانی، عباسعلی معمار و استاد مراد تبریزی اجرای آن را به عهده گرفتند. سر در اصلی طرح آندره گدار، برگرفته از فضای معماری دوره اشکانیان و ساسانیان و به صورت طاق یا ایوانی بلند همانند ایوان کسری در تیسفون و کاخ الحضر در شمال عراق ساخته شده است. ساخت این ایوان را به دو بنای معروف ایرانی به نام های “عباسعلی معمار” و “استاد مرادعلی تبریزی” نسبت می دهند. زمینی به مساحت 5500 متر مربع برای ساخت موزه اختصاص داده شد. خود بنای موزه 11000 متر مربع است و 2744متر هم زیر بنای آن است. این بنا در سه طبقه ساخته شده که از سه قسمت فضای ورودی، قسمت نمایش دادن اشیاء و بخش اداری تشکیل شده است. سالن اصلی و همکف موزه ایران باستان حدود 2000 متر مربع مساحت دارد و در دو طرف دیوار های آن پنجره هایی هلالی شکل، برای تامین نور طبیعی داخل موزه تعبیه شده است.
آثاری که در موزه ایران باستان در معرض نمایش قرار گرفته اند، تنها گوشه ای از آثار و اشیایی هستند که در خزائن این موزه نگه داری می شوند. بسیاری از اشیای ارزشمند اکتشافی کشور، به دلیل کوچک بودن فضای موزه در خزائن آن نگه داری می شوند. در مجموعه موزه ملی ایران، به عنوان بزرگ ترین، مهم ترین و قدیم یترین موزه کشور، بیشترین یافته‌های باستان‌شناسی حاصل از کاوش‌های علمی از دوران پارینه‌سنگی تا اسلامی در قالب دو موزه “ایران باستان” و “باستان شناسی و هنر اسلامی ایران” به نمایش درآمده است. موزه باستان‌شناسی و هنر اسلامی ایران براساس پلانی الهام‌گرفته از کاخ ساسانی بیشابور، به صورت چلیپایی هشت‌ضلعی، با مساحتی حدود 4000 متر مربع و در سه طبقه ساخته شد. این بنا به منظور تأسیس موزه باستان‌شناسی و هنر اسلامی ایران تجهیز و در سال 1375 افتتاح شد. موزه کنونی شامل 6 تالار در دو طبقه است: طبقه دوم شامل تالارهای صدر اسلام، سلجوقی و ایلخانی و طبقه اول تالارهای قرآن، تیموری، صفویه، افشار، زند و قاجار می‌باشد.
