میناکاری

میناکاری هنر تزیین و زیبایی بخشیدن به زیورآلات و ظروف با نقاشی است که قدمتی پنج هزار ساله دارد. در میناکاری رنگ زمینه اغلب آبی، سبز و شاید گاهی قرمز باشد و از آن جا که در لغت، مینا به معنای آسمان آبی است؛ وجه تسمیه و نام گذاری این هنر نیز به همین علت می باشد

میناکاری هنر ترکیب خاک و آتش و نقاشی برای خلق آثار بدیع و زیباست و شایان ذکر است که این هنر در ابتدا در ایران شکل گرفته و پس از آن به دیگر کشور ها راه یافته است

میناکاری عمدتا روی مس و دیگر فلزات از جمله فلزات گران بهایی چون طلا و نقره انجام می شود و به همین منظور لازم است که استاد مسگر ابتدا شیء را بسازد و پس از آن میناکار سطح آن را لعاب سفید داده و برای نقاشی آماده کند

برای انجام میناکاری روی ظروف، اشیا در دو مرحله وارد کوره ای با درجه حرارت بالا می شوند؛ یکی پس از چند بار لعاب دادن اولیه و بار دوم پس از نقاشی روی شیء مورد نظر

انواع مختلفی از میناکاری که امروزه نیز استفاده از آن ها مرسوم است عبارتند از

 مینای خانه بندی

قدمت مینای خانه بندی  بیشتر از روش دوم است و در این شیوه که به “مینای سیمی” نیز معروف است، از مفتول های بسیار نازک استفاده می شود که برای محکم نمودن مفتول ها روی سطح شیء مورد نظر از حرارت کوره استفاده می کنند

مینای نقاشی

روش مینای نقاشی امروزه در اصفهان مرسوم است. در این روش ابتدا چندین مرتبه لعاب دهی روی شیء انجام می دهند و سپس کار نقاشی روی آن آغاز می شود

رواج صنعت میناکاری در اصفهان از دوران پهلوی است و توسط استاد شکرالله صنیع زاده بسط و توسعه داده شده است