ورزش اسکی

ورزش اسکی با هزینه تقریبا بالا، انواع مختلفی دارد که در شیب هاب مختلف انجام می شود. تاریخچه این ورزش به حداقل هشت هزار سال پیش بازمی گردد. اسکس نه تنها احساس شادی ایجاد می کند بلکه با وجود تکرار و استمرار برای سلامت روحی و جسمی مفید می باشد. این ورزش می تواند به عنوان یک فعالیت استقامت ایروبیک، به سوزاندن کالری و کم کردن وزن کمک کند. اسکی تعادل و قدرت ماهیچه را افزایش می دهد و علاوه بر آن چابکی و تعادل فرد را در مواجهه با سرازیری ها به چالش می کشد. پرطرفدارترین نوع اسکی، نوع سرازیری و آلپاین است اما انواع دیگری نیز وجود دارد که بدان می پردازیم.

اسکی آلپاین یا سرازیری:

در این نوع، یک صندلی اسکی و یا وسایل مکانیکی دیگر برای صعود به قله لازم می باشد و تمامی تجهیزات و پوشش نیز باید منسب این نوع اسکی باشند.

اسکی صحرایی یا در فضای باز:

در این نوع اسکی به جای لیفت، کوه پیمایی می کنند اما شیب سرازیری آن به اندازه اسکی آلپاین نیست. از اینرو، اسکی صحرایی هوازی تر و ارزان تر است.

اسکی فری استایل:

این نوع اسکی دارای حرکات چرخشی و هوازی است و یک ورزش رقابتی می باشد که شامل پرش ها، حرکات آکروباتی، حرکت مغولی، هوای بزرگ و مغولی دوتایی است.

اسنوبرد:

اسنوبردینگ حالتی است که شخص به جای تخته دوتایی روی یک تخته می ایستد و این روش به باور برخی از اسکس راحت تر است.

اسکی بدون پیست:

این نوع اسکی نیاز به مهارت های پیشرفته دارد و روشی خطرناک محسوب می شود چرا که روی پیست برفی دست نخورده انجام نمی شود.

اسکی رو به جلو یا تله مارک:

در این نوع اسکی که بسیار شبیه به آلپاین باید بدون ایستادن روی پاشنه از کوه به سمت پایین سرازیر شوند و به همین دلیل باعث افزایش انعطاف بدن می شود.

اسکی انطباقی:

در این سبک برای افراد کم توان یا ناتوان فیزیکی از تجهیزات انطباقی متفاوت استفاده می شود. با این روش تمامی افراد می توانند با کمک چوب اسکی به سمت دامنه سرازیر شوند.

پیست اسکی توسط ماشین های مخصوص، برف ها را فشرده و صاف می کنند تا فرد هنگام اسکی داخل برف فرو نرود و غرق نشود. همچنین برای قسمت های سخت و سرازیری های تند به افراد آموزش می دهند. انواع پیست ها شامل پیست های شیب کم، سبز، آبی، قرمز و سیاه می باشند.