معرفی موزه هنرهای معاصر

موزه هنرهای معاصر تهران، در جبهه غربی پارک لاله، در کنار خیابان کارگر شمالی بنا شده است. این موزه به همت بنیاد فرح پهلوی و به دست معمار، کامران دیبا طراحی شد. این بنا واجد دو ورودی است. ورودی اصلی آن در جانب غرب بنا از سوی خیابان کارگر در نظر گرفته شده است. ورودی دوم از سمت پارک لاله، ورودی ای خدماتی محسوب می شود.

حجم کلی بنای موزه

ساختمان موزه هنرهای معاصر به صورت مجموعه ای از احجام کم ارتفاعی طراحی شده است که نسبت به خیابان اصلی تحت زاویه 45 درجه چرخیده است. بر فراز این احجام چرخیده، نورگیرهایی هم شکل واقع شده اند که به جز چهار نورگیر فراز ورودی همگی رو به سوی شمال شرق دارند. بخش پایه غالبا از  جنس سنگ بادبر نارنجی رنگ پوشیده شده است. قسمت بالای آن نیز از همان بتن کرم رنگی است که بر بدنه نورگیرها هم دیده می شود. بخش مدور نورگیرها با ورق های مسی پوشیده شده و شیشه های آن تیره رنگ انتخاب شده است.

نورگیرهای موزه

نورگیرهای متعدد بنای موزه، به سمت شمال شرق جهت گیری نموده اند. چرخش نورگیرها و همچنین نحوه استقرار حجم های راست گوشه گالری ها سبب می شود که کل ساختمان چرخیده به سوی شمال شرق جلوه کند.

باغ مجسمه

 باغ مجسمه موزه سطح وسیع چمنی است که از شمال غرب به جنوب شرق شیبدار است. در داخل این محوطه سبز تعداد محدودی تندیس فلزی از هنرمندان شهیر معاصر  بزرگانی چون مجسمه ساز انگلیسی “هنری مور”  قرار داده شده است. راه دستیابی به باغ مجسمه از طریق جلوخان ورودی می باشد. از طریق فضاهای بسته موزه نیز راهی به باغ مجسمه نیست. کانال آبی که بین ساختمان و باغ مجسمه قرار دارد و به مثابه خندق ظریفی از غرب به شرق کشیده شده است . این دو را از هم منفک می سازد. سطح چمن باغ مجسمه فاقد هر گونه سطح کفسازی شده با سنگ، شن، یا دیگر مصالح بنایی است. باغ مجسمه فضای سبز خلاصه شده ای است که از ورود افراد به درون خود استقبال نمی کند. باغ مجسمه را فقط باید نظاره کرد و مجسمه های آن را از فاصله دور نظاره کرد.

بخش های داخلی موزه هنرهای معاصر

فضای بسته موزه به صورت حلقه ای طراحی شده است. این حلقه، واجد هفت فضای اصلی است. اتصال فضاها در این حلقه، مانند اتصال حلقه های زنجیر به یکدیگر است. حلقه نخستین زنجیر، سرسرای اصلی ساختمان است که گالری شماره یک نامیده می شود. حرکت بازدید کننده از این گالری در تراز ورودی آغاز می شود؛ با طی مسیر در گالری های بعدی، فرد به تدریج در داخل زمین فرو می رود و در نهایت به سطح زیرین گالری شماره یک باز می گردد.