تاریخچه قلعه بابک

قلعه بابک در استان آذربایجان شرقی، در فاصله 13 کیلومتری کلیبر و 193 کیلومتری شهر تبریز، بر فراز کوهی به ارتفاع 2300 متر واقع شده است. قلعه بابک که با نام های دیگری از جمله قلعه جمهور، دژ بابک و بذ نیز شناخته می شود، مقر سردار ایرانی، بابک خرمدین در عهد ساسانی بوده است که نماد سال ها مقاومت در برابر عباسیان در قرن سوم هجری می باشد.

بابک خرمدین

بابک خرمدین، بزرگترین قهرمان و برترین چهره تاریخ مبارزات استقلال ‌طلبانه ایرانیان در برابر حمله اعراب است اما این القاب صرفا به خاطر طولانی‌ترین و کوبنده‌ترین مبارزه‌ های وی که حدود بیست و دو سال به طول انجامید نیست، بلکه بیشتر به دلیل اصالت نهضت بابک و ریشه ‌های عمیقی است که این نهضت در جامعه آن روز ایران داشت.

بابک خرمدین پس از بیست و دو سال استقامت و پایداری، با خیانت یکی از دوستان خود به نام افشین و به دست معتصم، پس از تحمل شکنجه اعدام شد. افسانه‌های بسیاری در مورد سخنان او در لحظه قبل از اعدام در هفدهم دی ماه وجود دارد.

معماری قلعه بابک

امروزه چیز زیادی از قلعه بابک باقی نمانده است و بیشترین جذابیت آن را می توان در ابهت قلعه و مسیر پیچ در پیچ آن یافت. قلعه بابک جایی است که جنگل های ارسباران از آن شروع می شود و بر فراز قاعه می توان از منظره ای فوق العاده لذت برد. در دو طرف دروازه دو برج ساخته شده که زمانی جایگاه دژبانان بوده است.

در چهار طرف قلعه نیز، چهار برج دیدبانی برای مراقبت و نظارت ساخته بودند. امروزه بخشی از این قلعه مرمت شده و بخش دیگری نیز دست نخورده باقی مانده است. دژ بابک به دلیل شرایط نظامی و امنیتی خود تنها دارای یک دروازه است.

بنای قلعه بابک عمدتا در دو طبقه ساخته است و پله های بخشی از آن که سه طبقه می باشد از میان رفته است. دور تالار اصلی، هفت اتاق قرار گرفته است که به تالار مرکزی قلعه راه دارند.

در بخش شرقی علاوه بر اتاق‌ها، آب‌انبارهایی نیز به چشم می خورند. قسمت های عمده بخش غربی اکنون ویران شده اند، اما به‌ نظر می‌رسد در این بخش که ارتفاع بیشتری نسبت به دیگر نقاط دارد، محل نگهبانی سربازان بوده است.