زریوار، نگین دریاچه های ایران

دریاچه زریوار (زریبار) در استان کردستان و در فاصله 125 کیلومتری شمال غربی سنندج واقع شده است. این دریاچه در ارتفاع یک هزار و 285 متری از سطح دریا قرار گرفته و طول آن حداکثر 5 کیلومتر و عرض آن حداکثر 1.5 کیلومتر است. حجم آب زریوار 30 میلیون مترمکعب و عمق متوسط آن 3 متر است که در بعضی نقاط تا هشت متر هم می رسد.

آب دریاچه شیرین بوده و از جوشش چشمه های کف آن تغذیه می شود و هیچ گونه رودخانه ای به زریوار وارد نمی شود. آب و هوای این منطقه در فصول بهار و تابستان بسیار متعدل و در پاییز و زمستان، سرد و خشک می باشد. در بیشتر زمستان ها به دلیل سرد بودن هوا و همچنین شیرین بودن آب دریاچه، سطح این دریاچه یخ می زند.

نیزارهای دریاچه نیز محل امنی برای زیستگاه گونه های جانوری شده است به گونه ای که در حال حاضر گونه ای متعددی از ماهیان بومی مانند ماهی سیاهخالدار، ماهی سیاه معمولی، عروس ماهی، شاکولی و گامبوزیا در این دریاچه زندگی می کنند.

وجه تسمیه دریاچه زریوار

نام اصلی این دریاچه در گذشته “زیراوبار” بوده است که با گذشت زمان به اشکال “زریبار” و “زریوار” تغیییر پیدا کرده است. این نام از دوران باستان و زبان پهلوی، که مردم این منطقه قبل از اسلام به آن تکلم می کردند، به یادگار مانده است. زری به معنی دریاچه و پسوند “وار” به معنی کنار می باشد که در کنار هم  به معنای کنار دریاچه به کار می رود.

شهر مدفون دریاچه زریوار

داستان های زیادی در مورد نحوه پیدایش این دریاچه در میان اهالی منطقه مرسوم است. بنا به روایتی از یکی از اهالی روستا، در گذشته در این منطقه شهری وجود داشته است که درویشی در آن مورد آزار و اذیت بسیار قرار می گیرد.

درویش برای راز و نیاز با خداوند به بلندای کوهی در جبهه شرقی شهر رفته و به او می گوید که سرم را از سجده بر نمی دارم تا شهر را با آب یکسان نکنی و این قوم ظالم را نابود کنی. چنین می شود و اکنون قبر درویش هم در پای کوه نظاره گر دریاچه فعلی زریوار است.