معرفی مجموعه سعدآباد

کاخ موزه سعدآباد، یکی از ییلاق های اشرافی در دوران قاجاریه و پهلوی به شمار می رفت. مجموعه کاخ سعدآباد یکی از سه مجموعه کاخ زیبا و تاریخی منطقه شمیرانات شهر تهران به شمار می‌رود که آخرین پادشاهان ایران در آن اقامت گزیدند. کاخ موزه سعدآباد در شمال تهران و نزدیک به کوهپایه توچال قرار دارد. در آن زمان، این مجموعه خارج از بافت شهری قرار داشته و مشرفت به دره سرسبز دربند بود. اما امروزه با افزایش ساخت و ساز در شهر تهران، این منطقه نیز درون شهری محسوب می شود. اطراف مجموعه کاخ سعدآباد در گذشته از باغ پوشیده بود و داخل این مجموعه نیز باغی پر درخت وجود داشت. کاخ اختصاصی مجموعه سعد آباد، کاخ اصلی این مجموعه به شمار می‌رود و رضاخان به مرور زمان بر تعداد کاخ‌ ها و بناهای مجموعه سعد آباد افزوده است. کاخ‌ های ساخته شده در مجموعه سعدآباد به اعضای خانواده رضا شاه پهلوی تعلق داشتند و آخرین کاخ ساخته شده در مجموعه سعدآباد نیز به لیلا پهلوی تعلق داشت.

وسعت این مجموعه به 110 هکتار می رسد و بیش از 17 کاخ و موزه را در خود جای داده است. از دیگر بخش های باغ موزه سعدآباد می توان به گلخانه ها اشاره کرد. این باغ به طور کلی شامل 6 گلخانه و 4 چارچوب تولیدات گیاهی می باشد. از جمله مهمترین گلخانه های این باغ می توان به موزستان اشاره کرد که با مساحت 900 متر مربع دارای دو قسمت پرورش انواع درخت موز و قسمت پرورش آناناس و گل آنتریوم در آن دوران بوده است.

تاریخچه کاخ موزه سعدآباد

کاخ سعدآباد در زمان حکومت قاجار پایه گذاری شد و پس از کودتای سال 1299 توسط رضاخان، با به قدرت رسیدن خاندان پهلوی، بناهای موجود در مجموعه سعدآباد به دستور وی ساخته و بازسازی شدند. بخش‌هایی از مجموعه سعد آباد در آن زمان، خارج از این مجموعه بودند که توسط رضا شاه خریداری و به مجموعه سعدآباد اضافه شدند. اولین بناهای موجود در مجموعه سعدآباد در فضایی به وسعت ۸۰۰۰ متر مربع قرار داشتند و کاخ ملکه مادر، از اولین بناهای موجود بود. مجموعه سعد آباد در حال حاضر بزرگ‌ترین مجموعه تاریخی به جا مانده از دوره‌های پهلوی و قاجار در شهر تهران است. تمامی ابنیه مجموعه سعدآباد پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به موزه تبدیل شدند.